Veel zeggen met weinig woorden

Het etiket dat ik bezoeker opgeplakt kreeg.

Barbele Kindt in een magazine waarin alle leden van BNI Waregem zich voorstellen.

45 seconden. Zoveel tijd krijg je om je bedrijf voor te stellen op een Business Netwerk International-vergadering. Ik ging als bezoeker mee van Barbele Kindt van Compagnon de Route, waar ik anderhalf jaar opleiding volgde en die lid is van het chapter – zoals een afdeling noemt – in Waregem.

Doel van die wekelijkse vergaderingen van ondernemers –met ontbijt, want ze beginnen om 07 uur ’s morgens (toch in Waregem) – is om elkaar te leren kennen en gebruik te maken van elkaars netwerk. Dat mag je letterlijk nemen, want leden geven via papiertjes rechtstreeks aanbevelingen aan leden, bijvoorbeeld een bouwonderneming die weet van een klant dat hij of zij een schilder nodig heeft en de schilder aanwezig in het netwerk de contactgegevens van die klant geeft of hun klant die schilder aanraadt. In elk netwerk zit er van elke beroepscategorie maar één iemand, dus concurrentie is er niet. Het netwerk gaat uit van het “geven loont-principe”. Niet per se van de persoon aan wie je zelf gaf, maar van de groep of het netwerk van de leden van de groep.

Maar goed. 45 seconden dus om Boek van mijn Leven voor te stellen. De eerste keer dat ik het thuis oefende zat ik aan twee minuten. Meer dan twee keer te lang. Ik bracht de tekst terug tot de essentie en kwam aan 45 seconden. Ik deed er uiteindelijk  “voor echt” een minuutje over – denk ik, want ik heb niet gekeken hoeveel ik "over tijd" ben gegaan. Na 45 seconden ging er een belletje en had ik net het belangrijkste vernoemd (levensverhalen –baby’s/kinderen-volwassenen-cadeau van bedrijven aan werkgevers, belangrijke momenten in leven als verjaardag, huwelijksjubileum, pensionering). Ik maakte wat “overseconden” om mijn zoekvraag te stellen – gebruikelijk in de voorstelling – namelijk: wie wil er flyers helpen te verspreiden en wie kent mensen die een levensboek zouden willen laten schrijven?

Na anderhalf uur zat de vergadering erop: er was niet alleen de 45-seconden voorstelling van alle leden, hun bezoekers en vervangers, maar één bedrijf stelde zich uitgebreid voor (lees: tien minuten), er was een Bingo waarbij leden zich engageren de komende tijd een één op één-gesprek aan te gaan, er werd bekeken hoeveel omzet er aan elkaar gegeven is en wat de activiteiten zijn de komende en maanden.

Nadien kon – wie wou – verder ontbijten. Drie mensen kwamen me spontaan vertellen dat ze het een heel tof en origineel project vonden. Een boost voor het zelfvertrouwen! Een man – operation manager van een privé-rusthuizengroep – die als bezoeker mee was met een van de leden, zocht me op en zei dat er wel een mogelijke samenwerking inzat. Een verantwoordelijke voor een interimkantoor gaf me enkele waardevolle tips over waar ik mijn doelpubliek kon vinden. Kortom, een inspirerende vergadering. Benieuwd wat er nog uit de bus komt via deze vergadering.

Goed nieuws is dat er ook in Gent drie “chapters” zijn. Twee “spaar” ik voor na mijn moederschapsrust. Aan eentje plan ik een bezoek binnen twee weken. Wordt dus vervolgd…

---

Het welkomstmapje dat we kregen en de visitekaartjes van (de meeste) aanwezige leden.