„Hoe gaat het met Boek van mijn Leven?”, is een vraag die me regelmatig wordt gesteld. Een fijne vraag om te krijgen, want het geeft aan dat mensen oprecht geïnteresseerd zijn in hoe het gaat met Boek van mijn Leven. Maar telkens begin ik mijn antwoord met een paar seconden stilte, meestal gevolgd door ‘goed’. Maar klopt dat wel? Wanneer gaat het ‘goed’? Ik laat alvast even de cijfers spreken, maar of die veelzeggend zijn?   

• Aantal levensverhalen opgetekend:
  • 2; nu nog opmaken in Indesign. Hopelijk geeft de baby me de komende twee weken rustig de tijd om dat te doen.

• Opdrachten in de pijplijn
  • 1 levensboek schrijven en opmaken
  • 1 zelfgeschreven levensverhaal uittypen en misschien uitgeven in boekvorm
  • 2 websites creëren (mensen kleuren gelukkig buiten de lijntjes als ze bij me aankloppen met vragen)
  • Werkwinkel voorbereiden: een opdracht die ik mezelf cadeau deed

                     =>genoeg werk op de plank dus voor na mijn moederschapsrust en dat stemt me gelukkig

• Eerste nieuwsbrief die ik eind juli stuurde:
  • 53.8 % opengedaan (176 van de 343 ‘recipiënten’)
  • 10 % klikte door op een van de links in de nieuwsbrief (waarvan de meerderheid naar de blogpagina) =>Ik vind het eerlijk gezegd maar mager, gezien het werk dat erin kruipt=>Ik hoor waaien dat dat ‘goed’ zou zijn…
  • Bij 16 personen is de nieuwsbrief niet aangekomen (13 ‘hard bounces’, waarbij het e-mailadres wellicht niet klopt en 3 ‘soft bounces)
  • 5 mensen schreven zich uit
    =>Daar kan ik alleen maar tevreden over zijn.
  • Op 1 oktober opende nog iemand (na tien weken!) de nieuwsbrief. Geweldig. En nee, ik was het niet.

• Wedstrijd: ‘Win een boek over een jaar uit het leven van uw (pete/mete)kind of (achter)(klein)kind’
  • Ik kreeg amper vier(!) reacties, terwijl ik dit bericht via Facebookadvertenties promootte bij 3900 mensen. Maar de reacties die ik kreeg waren wel erg hartverwarmend. Dat maakt veel goed.

• Actie “1 gesprek gratis”
  • Niemand toonde enige interesse, alhoewel er korting van 600 euro geboden werd. Vreemd!

• 2 Facebookadvertenties die me samen 30 euro kostten
  • Wedstrijd
    • 3889 mensen bereikt, waarvan 121 mensen klikten op de foto en 1 ervan op de link
  • Blogje ‘printerstress’
    • 654 mensen bereikt en 11 klikten op de link

                    =>Toen ik het over de magere reacties had tegen een vriendin-onderneemster, zei ze dat je nooit mag
                      ingaan op de berichten die Facebook voorstelt om te promoten, maar je via ‘promoties beheren’ moet
                       gaan. En zo leren we altijd bij…

• Blogposts
  • nog geen enkele reactie op gekregen via mijn site; wel via Facebook, maar erg beperkt; wordt niet door mensen gedeeld

                =>Komaan he, mensen, laat van je horen!

• Site
  • inschrijvingen voor nieuwsbrief: nog niets ontvangen
  • 43 unieke bezoekers en 70 paginaweergeven voorbije maand

                  =>dat vind ik verrassend veel, aangezien ik niets wijzigde aan de site en er weinig trafiek naartoe   
                 genereerde.  Een opsteker.

• Flyers
  • één telefoon gekregen van iemand die via flyer Boek van mijn Leven had leren kennen en die wellicht met mij in zee gaat.
  • Van de 2500 flyers liggen er hier wel nog zo’n 1700 in een doos, dus het is nog te vroeg om er staat van op te maken.

• Aandacht in media (televisie, radio, krant, andere)
  • nul, maar er is hoop, want de Gezinsbond contacteerde me met de vraag of ik geen dagboek wou bijhouden. Vingers kruisen dat dat lukt. Wie connecties heeft in de media: laat horen!

• Vindbaarheid op zoeksites
  • wie ‘Boek van mijn Leven’ intypt op Ecosia (zoekmachine die bomen plant), ziet mijn site op de eerste plaats staan. Hoera! Bij Google sta ik op plaats 6. Wie bij Ecosia ‘levensverhaal laten schrijven’ ingeeft, krijgt de eerste tien pagina’s bijna uitsluitend Nederlandse websites, omdat levensboeken daar veel meer ingeburgerd zijn. Na tien pagina’s is er nog geen spoor te vinden van mijn site. Laat staan als je ‘origineel cadeau’ zou intypen. Er is dus nog werk aan de winkel.

Tot zover de cijfers. De aanvragen voor levensboeken komen niet in sneltreinvaart om me af, maar dat is ook niet nodig. Gezien de beperkte tijd (zo’n twee dagen per week, omdat ik nog halftijds werk) die ik maar in Boek van mijn Leven kan insteken, kan ik maximum één boek om de twee maanden afwerken, dus zo’n zes per jaar. Ik ben ook verrast door wat mensen me vragen, zoals eindredactie op teksten, sites maken, teksten uittypen en redigeren,… Niet wat ik initieel voor ogen had, maar waarom zou ik die vragen niet minstens overwegen en op enkele zelfs ingaan? Te start vasthouden aan je concept lijkt me geen goed idee, want je moet aanbieden waar er vraag naar is daarbij rekening houdend met wat je zelf wil en kan.

Feit is dat werken voor Boek van mijn Leven me nooit te veel is en veel voldoening schenkt. Ik ben ontzettend fier op wat ik de voorbije maanden realiseerde en leerde heel wat over mezelf en het ondernemerschap. Maar wat dan precies, dat lees je in de onderstaande blog.

Zes maanden ben ik nu officieel zelfstandige in bijberoep. En sinds januari werk ik halftijds om Boek van mijn Leven voor te bereiden. Wat heb ik de voorbije maanden geleerd? Veel. Heel veel. Over mezelf én over ondernemen.
 
Over mezelf

• dat ik enerzijds meer uitstelgedrag vertoon dan ik zou willen, maar anderzijds een doener ben
• dat ik me makkelijk laat afleiden, maar ook dodelijk efficiënt kan zijn (die dodelijk hoef je niet letterlijk te nemen)
• dat ik beter in de namiddag en ’s avonds werk dan ’s ochtends (wanneer ik nog vaak energie heb om praktische dingen in huis te doen)
• dat ik graag uitdagingen aanga en geen schrik heb iets nieuws uit te proberen. Denk: BNI-meetings, blog schrijven, nieuwsbrief maken, Facebookpagina creëren, adverteren via sociale media en wedstrijden organiseren
• dat ik mogelijke klanten opbellen en hen over Boek van mijn Leven vertellen moeilijker vind dan ik vermoedde (schrik om te pusherig over te komen)
  
• dat ik mijn buikgevoel mag volgen
• dat ik ongelofelijk veel voldoening haal uit het beluisteren en neerschrijven van mensen hun levensverhaal
• dat mijn tijdsmanagement beter kan
• dat ik veel tegelijk kan doen, maar dat dat voor mijn brein wellicht niet altijd makkelijk is om volgen
• dat ik knopen kan doorhakken

Over ondernemen

• dat er veel ‘grijze uren’ zijn waarop je werkt en niet betaald wordt: blog schrijven, nieuwsbrief samenstellen, onkosten bijhouden, facturen en offertes opstellen, flyers uitdelen en praten met mensen waarvan je iets kunt opsteken (wie zich aangesproken voelt: dank daarvoor)
• of slechter: uren waarin je werkt en ook nog eens geld uitgeeft in de hoop dat het op termijn geld opbrengt: adverteren via Facebook, flyers laten drukken, overleggen met je boekhouder, site en domeinnaam aankopen
• dat je goed moet nadenken over waar je tijd en geld aan wilt besteden, want uitgeven is makkelijk, maar inkomsten genereren een pak moeilijker
• dat er heel wat administratie is

 
Kortom: dat er véél meer bij komt kijken dan gedacht. Maar man/vrouw, wat is het leerrijk! En gevarieerd! En leuk om te doen! En wat een vrijheid. Ik denk niet dat ik het ‘zelfstandig zijn’ nog zou kunnen missen.