Een nieuw hoofdstuk in mìjn boek van mijn leven. Een hoofdstuk dat begint met een mooie en kleurrijke kalligrafisch vormgegeven eerste letter zoals in Middeleeuwse handschriften. Dat is het minste waarmee dat hoofdstuk trouwens van start mag gaan, want het gaat over een nieuw begin. Een heel erg nieuw begin. Ik zou zelfs gewag durven te maken van ‘bestaan’. Inderdaad, dat van een zelfstandige. Ik hoop er eentje te worden die enthousiast leeft voor zijn zaak, maar evenzeer kan genieten van het vele moois naast het ‘werkleven’, zoals van zelfgeplante viooltjes in de tuin, zon op haar gezicht, een wandeling met vrienden, van zwemglijbanen sjezen met de kinderen, een yogales waar je helemaal rustig van wordt, een schoon televisieprogramma, een fietstocht in de natuur, een wellness om bij weg te dromen, een etentje met haar partner, haar metekindje op de schoot, een zangstonde waar je kippenvel van krijgt of een mattentaartje bij de koffie. En ja, oef, amai! Bij die beslissing ging ik niet over één nacht ijs. Zo’n bladzijde omslaan is niet van de poes. Ik heb er werkelijk waar ettelijke nachten van wakker gelegen. Of ik kon niet in slaap geraken (iets waar ik normaliter helemaal geen probleem mee heb). Zou ik dat wel doen? Wat zet ik allemaal ‘op het spel’? Een vast loon, een groeps- en hospitalisatieverzekering, een plek om te werken en collega’s… om er maar enkele te noemen. Maar wat mijn ratio ook opwierp, mijn gevoel bleef koppig ‘zeggen’ dat ik moest springen. Ik bleef afwegen, piekeren, maar hakte begin mei de knoop door. Ongelofelijk welke last er toen van mijn schouders viel. Niet kiezen is ook kiezen en eenmaal gekozen, had ik energie te over om me opnieuw te focussen. Zo koos ik er in mei en juni bewust voor niet bezig zijn met Boek van mijn Leven, omdat het te veel energie zou vergen in combinatie met een half jaar oude baby, twee kleuters, een huishouden én halftijdse job. We zijn nu zowat drie maanden verder en het gevoel van angst en onzekerheid van in het begin maakte langzaamaan plaats voor vertrouwen. Vertrouwen dat mensen hun weg zullen vinden naar Boek van mijn Leven, vertrouwen dat mensen bereid zijn te betalen voor wat ik aanbied, vertrouwen dat klanten zo enthousiast zullen zijn dat ze er anderen over vertellen, vertrouwen dat ik de nodige skills heb dit goed aan te pakken of hulp in te schakelen bij moeilijkheden (niet mijn sterkste punt-ik los graag problemen op eigen houtje op!). Af en toe slaat de twijfel nog eens toe. Ik merk het op en probeer weer in dat vertrouwen te gaan staan. Dat lukt steeds beter. Een kennis plakte er een mooi beeld op. Dat van een geboorte. Maar ‘het kind’ (ik/Boek van mijn Leven) zit nog vast in het geboortekanaal. Een positie die niet erg comfortabel is en waar het schuurt langs alle kanten. Voordeel is dat er maar één richting is. Ik kijk uit naar wat de toekomst brengt. Misschien iets helemaal anders dan hoe ik het me nu voorstel, maar het zal de moeite waard zijn. Daar geloof ik in. Kijkt u met me mee hoe Boek van mijn Leven zijn vleugels uitslaat? Of nog beter: vlieg een eindje met me mee! Geen idee waar we gaan landen, maar ik vertrouw erop dat het op een mooie plek gaat zijn. Onderweg misschien diepe dalen en doodlopende wegen, maar evenzeer hoge toppen, groene oases, kletterende watervallen, goed bewegwijzerde paden en behulpzame gidsen. En voel je vrij om zo’n wegwijzer of gids te zijn. Het is alvast goed voor een vermelding in mìjn boek van mijn Leven. 😊
1 Opmerking
Ik word mijn eigen baas. Het is de titel van een uitgave van Unizo die een antwoord biedt op de vijftig belangrijkste startersvragen. Een boekje met interessante informatie, maar met een titel die me niet onmiddellijk aanspreekt. Die roept bij me op dat je zelfstandig dient te worden om van die vervelende ‘bazen’ af te zijn of om volledig je goesting te kunnen doen, want met een ‘baas’ boven je zou dat blijkbaar niet lukken? Het is alvast niet mijn ervaring met mijn werkgevers.
‘Mijn eigen baas worden’ was nooit mijn drijfveer om als zelfstandige in bijberoep te starten. Sinds 1 april trouwens 1 jaar. Geen mop. Ik zette die stap, omdat ik levensverhalen optekenen een ontzettend boeiend en waardevol idee vind. In de eerste plaats voor de persoon die zijn verhaalt vertelt, maar evenzeer voor de latere lezers van het boek. En ook omdat ik graag luister naar wat mensen bezighoudt of heeft beziggehouden. Dát is wat mij drijft. En moest ik daarvoor zo nodig zelfstandige worden? Blijkbaar wel, want er zijn geen bedrijven die hetzelfde aanbieden als ik en werknemers in dienst hebben. Natuurlijk is je eigen ‘baas’ zijn ook wel best leuk, omdat je alle touwtjes in handen hebt. Je beslist zelf hoeveel je werkt, hoeveel je besteedt aan opleiding en marketing, wat je zelf doet en uit handen geeft en wat je vraagt voor je diensten. Keerzijde van de medaille is dat je alleen bent om al die beslissingen te nemen en aan het einde van de maand ook nog het spreekwoordelijke schelleke op je boterham moet verdienen. En als het dan eens een tijdlang niet/slecht/minder zou gaan, is er geen ‘baas’ of ‘collega’ met de vinger te wijzen, maar kan je enkel de hand in eigen boezem te steken. Mijn eigen baas worden? Graag! Maar niet tegen elke prijs. Ik heb geen zin om financieel zwarte sneeuw te zien. Ik moet als ‘zelfstandige’ heel wat van mijn mogelijkheden aanspreken: ik ben zowel journalist, vormgever, communicatieverantwoordelijke, marketingspecialist, financieel expert, websitebouwster en -onderhoudster, ICT-medewerker, aankoopster, secretaresse én productontwikkelaar. Zoveel functies die ik tegelijkertijd moet vervullen: daarvoor wil ik een goed loon. Tegelijkertijd wil ik mijn product ook betaalbaar houden voor wie het aankoopt. Een niet zo makkelijk evenwicht. Maar ik doe mijn best. 😊 Tot slot. De titel van die Unizo-uitgave. Die kan beter. Wat dacht je van “Realiseer je droom/project”, “Vermarkt je idee” of “Van idee naar bedrijf”? Of simpelweg “Onderneem!”. Of deze motiverende “Ga ervoor!”. “Eigen verantwoordelijkheid eerst” kan ook, of lijkt die te veel op een slogan met een nogal politieke kleur? Blijkbaar toch nog niet zo makkelijk, zo’n goede titel bedenken. Jullie nog suggesties? |
eveliNe coppin
Geïnteresseerd in mensen. Nieuwsgierig. Enthousiast. Kritisch. Empathisch. Zin voor initiatief. Kwaliteitsvol. Journalist. Levens-verhalenschrijver. Mama. Categorieën
Alles
|