Wat ik nog zeggen wou
*De herinnering is het parfum van de ziel* George Sand, schrijfster
Eindelevensgesprek met Annabel Vereecke. (c) Fiona Vereecke
Wat ik nog zeggen wou, is de naam van een onderneming. Ik richt me specifiek op mensen die weten dat de dood voor de deur staat en die hun geliefden niet met lege handen willen achterlaten door hun essentie met hen te delen: hun valkuilen, waarin ze zijn gegroeid, waarop ze trots zijn, waarover ze spijt hebben. Geen gesprek op leven en dood – gelukkig maar 😊 – maar over leven én dood. Ja, ook over de dood, want door taal te zoeken verliest hun pijn aan kracht.
Ik interview hen. Drie uur. Vier uur. Of meer. En giet hun woorden in een vlot geschreven tekst die op zijn beurt een plek krijgt in een prachtig boek met foto's die ze zelf uitkiezen.
Dat boek kan een aanleiding zijn om in gesprek te gaan met wie hen na aan het hart ligt. Weet dat het een bijzonder geschenk is als je geliefden te horen krijgen dat er veel van hen is gehouden geweest.
Wie graag meer info wenst, kan terecht op de site van Wat ik nog zeggen wou.
Ik interview hen. Drie uur. Vier uur. Of meer. En giet hun woorden in een vlot geschreven tekst die op zijn beurt een plek krijgt in een prachtig boek met foto's die ze zelf uitkiezen.
Dat boek kan een aanleiding zijn om in gesprek te gaan met wie hen na aan het hart ligt. Weet dat het een bijzonder geschenk is als je geliefden te horen krijgen dat er veel van hen is gehouden geweest.
Wie graag meer info wenst, kan terecht op de site van Wat ik nog zeggen wou.