De 1500 exemplaren van Zeg maar Marc die al meer dan twaalf maanden bij ondernemer op rust Marc Van Wiemeersch thuis in dozen lagen, mochten het zonlicht zien. Ein-de-lijk! De grote boekvoorstelling in de KBC-toren die gepresenteerd zou worden door niemand minder dan Karl Vannieuwkerke was gepland voor maart 2020, maar daar stak dat vieze virus een stokje voor. De datum werd verplaatst naar eind oktober “want dan zouden we daar al vanaf zijn, toch?” Niet dus!

Begin van dit jaar werd Pinksteren naar voor geschoven, maar uiteindelijk werd het weekend van 11 en 12 juni geprikt. “Want dan zou er toch al meer mogelijk zijn, toch?” En dat was gelukkig zo … oef! 

Fietsen voor het goede doel
En Marc zou Marc niet zijn mocht hij het niet ‘groots’ zien. Hij ging de uitdaging aan om 24 uur lang te fietsen. En dat fietsen en de opbrengst van de boeken was niet ter zijner eer en glorie, maar die van twee goede doelen: Levensloop en Kom op tegen Kanker. Die waren natuurlijk niet ‘zomaar’ gekozen. In het boek van Marc lees je waarom ...
​
Op vrijdag 11 juni om 15 uur begon Marc aan zijn fietsuitdaging, die hij deels binnen (op rollen) en deels buiten (tourtjes van tien kilometer) zou afwerken. Tussen 17 en 18 uur fietste ik mee op rollen om hem een hart onder de riem te steken. Onderwerp van het boek en auteur broederlijk naast elkaar …

Interview geven
Enkele aanwezigen vroegen een handtekening – die ik met veel schwung gaf 😊 – en ik werd ook nog geïnterviewd door Herman Verbruggen – Marcske van de populaire reeks FC De Kampioenen – die de boeken aan de man probeerde te brengen. Hij vroeg hoe ik het schrijven van het boek had aangepakt. Ik vertelde dat ik Marc eerst de opdracht had gegeven om zijn leven te inventariseren in schijven van tien jaar. Marc zette dat op papier en die tekst was het uitgangspunt om hem (figuurlijk 😉) de kleren van het lijf te vragen, want Marc is geen man van veel woorden.
​
Ik gaf ook aan dat het soms zoeken was om in gevoelige kwesties genuanceerd te blijven zonder de waarheid geweld aan te doen. Dan wikten en wogen we werkelijk echt woord. Daarna was het een kwestie van

• schrijven, schrijven en nog eens schrijvne
• finetunen
• aftoetsen bij Marc en eventueel wijzigen/aanvullen
• anekdotes zoeken en uitschrijven
• eindredactie doen
• foto’s selecteren
• een uitgeverij zoeken
• getuigenissen verzamelen voor de citaten
• het vormgeefproces opvolgen

​
Zowat een heel jaar nam dat alles in beslag. Ik denk zo’n twintig bijeenkomsten met Marc en vele vele vele uren achter de computer. Ja, je leest het goed. Een heel jaar! Niet alle maanden even intensief, maar toch een heel jaar. Een boek schrijven kost tijd!

Maar het resultaat …
dat mag er echt zijn.

Ik ben er trots op.
Bijzonder trots.

Laatste tien kilometer
Terug naar de fietsuitdaging dan. Zaterdagnamiddag fietste ik de laatste tien kilometer mee. Marc fietste nog vlotjes, al gaf hij toe wat pijn aan het zitvlak te hebben. Maar aan opgeven had hij nog geen seconde gedacht. Ik vermoed zelfs dat dat woord niet in zijn woordenboek staat. Of in de loop van zijn leven al is geschrapt. 😉 Bij zijn aankomst vormden de aanwezigen een erehaag met hun fiets in de lucht. Een emotioneel moment voor Marc – die geflankeerd door zijn twee kleinkinderen en hun fiets – geen woord meer kon uitbrengen.

Niet-onbelangrijke PS
Wie graag de kracht van het helend schrijven wil ontdekken, is welkom nu maandag 21 juni van 14 tot 17 uur. In het helend schrijven ligt de klemtoon niet op het ‘literair mooi’ of ‘juist’ schrijven, maar gebruiken we onze pen om te ontdekken wat er in ons leeft. We zetten ons leven ‘al schrijvend’ in beweging.

We komen samen in de inspirerende Sarnelli-zaal van de Clemenspoort (Overwale 3) in Gent. Dat centrum ligt op loopafstand (5 minuutjes) van station Gent Sint-Pieters (waar je meteen ook makkelijk kunt parkeren als je met de auto zou komen).

Inschrijven door een e-mail te sturen ten laatste tegen zondagavond 20 juni om 24 uur en 47 euro over te schrijven op BE31 8915 0431 7255.

Opgelucht’, ‘plezant’, ‘intensief’ en ‘uitdagend/onwennig’. Die woorden gaven de vier deelnemers van mijn schrijfgroep ‘autobiografisch schrijven’ terug na de eerste samenkomst van een halve dag. De haiku die ik schreef over deze samenkomst was

Echt van start gegaan
wat gaat dit alles geven
fijn begeleiden.

Kortom: een tevreden schrijfcoach!

Herinneringen opschrijven

Ook de vier deelnemers (allemaal vrouwen 😊) moesten een haiku uit hun pen schudden. Maar dan één die gelinkt was aan een herinnering rond ‘spelen 3-10 jaar’ waarover ze hadden geschreven: één keer schreven ze in de hij/zij-vorm in de tegenwoordige tijd en één keer in de hij/zij-vorm in de verleden tijd. En nadien kijken, voelen, ervaren of die perspectiefwissel iets deed. Want dat is wat autobiografisch schrijven wil bereiken: beweging in je verhaal brengen!

​
Opleiding autobiografisch schrijven

​Deze schrijfgroep startte ik op naar aanleiding van de opleiding ‘autobiografisch schrijven’ die ik momenteel volg aan het Instituut voor Biografiek in Nederland. Waarom daar? Wel, omdat er in België (nog) geen enkel instituut, vormingscentrum of school een opleiding heeft waar de biografie van mensen zo centraal staat. Die Nederlanders, toch! Wat zijn ze toch op veel dingen ‘voor’ op ons, Belgen! En in dit vakgebied (de biografiek!) nog niet zo’n klein beetje, want het Instituut blaast dit jaar 25 kaarsjes uit.

​Schrijfgroep

Goed. Terug naar de opleiding autobiografisch schrijven. Die opleiding vroeg om meteen al het geleerde in de praktijk te brengen en dus een schrijfgroepje op te richten. Best wel spannend, want ik begeleidde nog nooit eenzelfde groep mensen langer dan één namiddag en hier is het de bedoeling dat ik deze geweldige vrouwen zes keer een halve dag samenbreng.
​
Tegelijkertijd voelde het ook ongelofelijk vertrouwd, want deze opleiding leunt aan bij wat ik doe in mijn workshops ‘helend schrijven’ die ik bij elke seizoenwissel organiseer. De eerstvolgende workshop ‘helend schrijven’ is trouwens op maandagnamiddag 21 juni in de Clemenspoort in Gent en wat nog beter is – er zijn nog plaatsen vrij. In november is er zelfs een heus weekend ‘helend schrijven’ (klik hier als je het evenement op Facebook wil bekijken). Daar gaan we niet alleen schrijven, maar is er ook tijd en ruimte voor een loslaatritueel, een workshop ‘clownerie/bevrijd je innerlijke kind, meditatie en ontspanning.


Wat is autobiografisch schrijven?

​Het opzet van deze opleiding en dus ook van de schrijfgroep is wat anders dan de workshops/het weekend ‘helend schrijven’, maar dit delen ze alvast: het schrijven wordt als middel gebruikt! Niet de vorm staat centraal (het moet niet literair zijn; je hoeft niet te kunnen schrijven!), maar de inhoud. Het schrijven wordt gebruikt om naar binnen te keren.

Deze samenkomst koos ik ervoor om terug te keren naar de kindertijd. De deelnemers haalden herinneringen op aan zowel spelen en leren in de periode tussen 3 en 14 jaar. Eerst brainstormden ze op papier rond dat thema en nadien kozen ze er één herinnering uit om feitelijk zintuiglijk te beschrijven. Dat betekent dat je niet analyseert, maar zo schrijft dat mensen heel goed kunnen ‘meeleven’ met wat je schrijft (doordat je schrijft wat je voelt, proeft, ruikt, hoort en ziet). Nadat ze geschreven hebben, mogen mensen voorlezen wat ze hebben geschreven. Ze luisteren naar hun tekst (tijdens het voorlezen) en ook naar de teksten van anderen. Feedback geven doen we (voorlopig) nog niet. Alleen een simpel ‘dank je wel’. Gewoon het verhaal laten zijn. Het verhaal voor zich laten spreken. Dat is zoo belangrijk!

Verschil tussen zeggen en schrijven
​Ik liet de deelnemers ook het verschil ervaren tussen ‘zeggen’ en ‘schrijven’, waarbij ik hen hun adres liet uitspreken enerzijds en heel traag liet opschrijven anderzijds. Een deelneemster zei dat ze bij het schrijven onmiddellijk veel meer beelden voor zich zag. Een ander voelde onmiddellijk door het op te schrijven dat ze toestemming gaf om in die herinnering te duiken. Nog iemand anders kwam pas bij het schrijven op de postcode (waar ze al pratend niet was opgekomen) én zag ook betekenis tussen het adres waar ze nu woont en waar ze vroeger als kind woonde. Magisch, vind ik dat, om dat als schrijfcoach mee te maken. Als daar – floep – uit het niets, een inzicht verschijnt. Zin. Betekenis. Ik hoop het de komende samenkomsten nog mee te maken. Ik houd jullie met veel plezier op de hoogte.
 

Wil je graag een mailtje in je mailbox als er een nieuw blogje verschijnt? Of weten welke workshops, weekends en opleidingen Boek van mijn Leven organiseert? Ja? Schrijf je dan in op de inspiratiemail. Die komt wanneer ik euh … inspiratie heb. Dat kan om de drie weken zijn. Soms eens om de drie maanden. Maar zeker niet om de drie dagen. ;-)


*Denk je nu? Potverdekke … zo’n schrijfgroepje dat is ‘gelijk iets voor mij’?
Laat dan zeker iets weten, want ik hoop in het najaar opnieuw met een schrijfgroep op weg te gaan.
​