De kogel is door de kerk ⛪

Wie mij al wat langer volgt, weet dat ik al sinds dit voorjaar op zoek ben naar een job. En die job die … kwam maar niet. Soms geraakte ik tot bij de laatste vier of vijf kandidaten, maar even vaak mocht ik zelfs niet eens op gesprek komen. Toen enkele deelnemers aan de retreat me bevroegen over mijn jobzoektocht, dacht iemand (maar dat zei ze pas na de retreat): ‘Waarom heeft ze een job nodig? Ze heeft er toch al één...’ Daarbij doelende op mijn werk als helend schrijven-begeleider.

Het begon me steeds meer te dagen dat ik misschien toch niet opnieuw op zoek moest gaan naar een halftijdse job (met de bijhorende voordelen van financiële zekerheid, structuur, sociaal contact en het gevoel dat ik nodig/nuttig ben). Maar dat ik écht mocht kiezen om opnieuw helemaal te springen als zelfstandige in hoofdberoep. Niet meer om levensverhalen van anderen op te schrijven (zoals ik van 2017 tem 2022 deed), maar om groepen en individuen te begeleiden in hun persoonlijke groei via het helend schrijven.

---

Want ik blijf het maar terugkrijgen dat ik goed ben in het begeleiden van groepen; dat mensen zich veilig voelen. Ik kan dus niet anders dan het écht beginnen te geloven. Ook al kan mijn ratio niet altijd 'pakken' waarom dat is😁😉. Let wel, als begeleider ben ik tot in de puntjes voorbereid: mijn schrijfsessies zijn van a tot z uitgewerkt (ook al durf ik soms oefeningen loslaten, inkorten, langer maken en van plaats wisselen), het programma is uitgebalanceerd en met externe workshopgevers maakte ik duidelijke afspraken.

Maar wat er gebeurt in het hoofd en hart van mensen: dat moet ik loslaten. Dat kan ik niet controleren. Dat wìl ik niet controleren. Dat is hun proces. Hun verantwoordelijkheid. Maar ik ondersteun wel waar nodig. Of geef net de nodige ruimte. Dat is een intuïtief proces. En dat lukt, omdat ik zelf ook helemaal zak tijdens mijn schrijfsessies. De meditatie waar ik altijd mee start helpt mij daar trouwens bij. Als je dacht dat die dus alleen voor de deelnemers is bedoeld: mis poes! 😸😹

Om een lang verhaal kort te maken: ik heb dus beslist om me helemaal te smijten in het helend schrijven. En ook in de schrijfbegeleiding van mensen die zélf hun verhaal willen schrijven. Want ook daar voel ik dat ik van betekenis kan zijn met mijn jarenlange ervaring als journaliste en ghostwriter.

Ik wil er dus nog meer voor jullie zijn.

Met meer workshops, meer weekends, meer retreats en wie weet wat nog allemaal meer, want ik heb geen idee waar en wat me dit alles gaat brengen.

Maar ik voel wel heel sterk dat het helend schrijven écht bij mij past. De combinatie van persoonlijke ontwikkeling, schrijven, meditatie, inspirerende verhalen lezen en het creatieve luik van poëzie creëren. Mensen via schrijfoefeningen ‘op de koffie laten gaan met hun ziel’, zoals een deelnemer het onlangs mooi formuleerde. Hen helpen om te voelen wat er mag gezien en gehoord worden. Dàt is mijn talent. Dat is mijn missie. Want als we allemaal in contact komen met onze essentie, … dan weten we welke weg we mogen lopen.

​Als ik mensen aansluiting kan laten vinden met wat er écht in hen leeft of welke taak zij in de wereld hebben dan wordt die wereld een mooiere plek. Een betere plek. En niet alleen de wereld. Ook zijzelf, want doen wat je te doen hebt, geeft veel energie. Ook al is het soms su-per-spa-nnend en ongemakkelijk, omdat je je door een berg blokkades en beperkende overtuigingen heen moet werken.

Wees maar zeker dat dat voor mij niet anders is. Het is opnieuw een sprong in het diepe. In het ongewisse. Met veel onzekerheden en vraagtekens.

Maar ik laat me begeleiden: door een netwerk van authentieke ondernemers, door een coach en ook mijn man is vaak een klankbord. Ik kijk mijn angsten in de ogen en zoek oplossingen voor mijn struikelblokken. En misschien blijkt dit maar een avontuur van korte duur te zijn. Blijkt het écht écht financieel niet leefbaar. Maar ik wil het avontuur wél aangaan. Ook al heb ik angst om te falen. Ook al heb ik schrik om jullie binnen anderhalf jaar te moeten mailen dat ik toch opnieuw kies voor een halftijdse job. Of misschien wel voor een voltijdse. Godbetert.

Maar héél véél in mij gelooft ook dat ik met helend schrijven écht op mijn pad zit. Ik voel dat ik er veel mensen mee kan helpen. Dat er echt nood aan is: aan stilstaan, vertragen, aan voelen wat er leeft, aan woorden geven aan wat je ziel te zeggen heeft. Dat maakt dat ik bijna niet anders kan dan opnieuw te springen. Het zou zonde zijn om de wereld mijn talent te ontzeggen, toch?  ​