Nieuw hoofdstuk

Een nieuw hoofdstuk in mìjn boek van mijn leven. Een hoofdstuk dat begint met een mooie en kleurrijke kalligrafisch vormgegeven eerste letter zoals in Middeleeuwse handschriften. Dat is het minste waarmee dat hoofdstuk trouwens van start mag gaan, want het gaat over een nieuw begin. Een heel erg nieuw begin. Ik zou zelfs gewag durven te maken van ‘bestaan’. Inderdaad, dat van een zelfstandige.

Ik hoop er eentje te worden die enthousiast leeft voor zijn zaak, maar evenzeer kan genieten van het vele moois naast het ‘werkleven’, zoals van zelfgeplante viooltjes in de tuin, zon op haar gezicht, een wandeling met vrienden, van zwemglijbanen sjezen met de kinderen, een yogales waar je helemaal rustig van wordt, een schoon televisieprogramma, een fietstocht in de natuur, een wellness om bij weg te dromen, een etentje met haar partner, haar metekindje op de schoot, een zangstonde waar je kippenvel van krijgt of een mattentaartje bij de koffie.

En ja, oef, amai! Bij die beslissing ging ik niet over één nacht ijs. Zo’n bladzijde omslaan is niet van de poes. Ik heb er werkelijk waar ettelijke nachten van wakker gelegen. Of ik kon niet in slaap geraken (iets waar ik normaliter helemaal geen probleem mee heb). Zou ik dat wel doen? Wat zet ik allemaal ‘op het spel’? Een vast loon, een groeps- en hospitalisatieverzekering, een plek om te werken en collega’s… om er maar enkele te noemen. Maar wat mijn ratio ook opwierp, mijn gevoel bleef koppig ‘zeggen’ dat ik moest springen. Ik bleef afwegen, piekeren, maar hakte begin mei de knoop door.

Ongelofelijk welke last er toen van mijn schouders viel. Niet kiezen is ook kiezen en eenmaal gekozen, had ik energie te over om me opnieuw te focussen. Zo koos ik er in mei en juni bewust voor niet bezig zijn met Boek van mijn Leven, omdat het te veel energie zou vergen in combinatie met een half jaar oude baby, twee kleuters, een huishouden én halftijdse job.  
We zijn nu zowat drie maanden verder en het gevoel van angst en onzekerheid van in het begin maakte langzaamaan plaats voor vertrouwen. Vertrouwen dat mensen hun weg zullen vinden naar Boek van mijn Leven, vertrouwen dat mensen bereid zijn te betalen voor wat ik aanbied, vertrouwen dat klanten zo enthousiast zullen zijn dat ze er anderen over vertellen, vertrouwen dat ik de nodige skills heb dit goed aan te pakken of hulp in te schakelen bij moeilijkheden (niet mijn sterkste punt-ik los graag problemen op eigen houtje op!).

Af en toe slaat de twijfel nog eens toe. Ik merk het op en probeer weer in dat vertrouwen te gaan staan. Dat lukt steeds beter. Een kennis plakte er een mooi beeld op. Dat van een geboorte. Maar ‘het kind’ (ik/Boek van mijn Leven) zit nog vast in het geboortekanaal. Een positie die niet erg comfortabel is en waar het schuurt langs alle kanten. Voordeel is dat er maar één richting is. Ik kijk uit naar wat de toekomst brengt. Misschien iets helemaal anders dan hoe ik het me nu voorstel, maar het zal de moeite waard zijn. Daar geloof ik in.

Kijkt u met me mee hoe Boek van mijn Leven zijn vleugels uitslaat? Of nog beter: vlieg een eindje met me mee! Geen idee waar we gaan landen, maar ik vertrouw erop dat het op een mooie plek gaat zijn. Onderweg misschien diepe dalen en doodlopende wegen, maar evenzeer hoge toppen, groene oases, kletterende watervallen, goed bewegwijzerde paden en behulpzame gidsen. En voel je vrij om zo’n wegwijzer of gids te zijn. Het is alvast goed voor een vermelding in mìjn boek van mijn Leven. 😊

---