Waarom
*Zonder levensverhaal geen identiteit* Ernst Bohlmeijer
Door je verhaal te vertellen, maak je de balans op van je leven tot dan toe.
(c) Kurtis Garbutt/Flickr Photos
Acht goede redenen om een levensboek te schrijven
1. Je maakt een (tussen)balans op van je leven. Daardoor zie je soms rode draden die je anders niet of moeilijker zou zien. Daarbij kan je levensverhaal vertellen je helpen een ingrijpende gebeurtenis te verwerken of een bepaalde periode af te sluiten.
2. Je wil je (achter)(klein)kinderen vertellen wat je allemaal meemaakte en waarom je bepaalde keuzes maakte. Misschien wil je hen bepaalde levenslessen en inzichten meegeven?
3. Je hebt een bijzonder leven gehad en wil daar graag anderen deelgenoot van maken.
4. Je wil je familiegeschiedenis vastleggen om te voorkomen dat deze kennis straks verloren gaat. Voor je nageslacht is het bijzonder om te weten en voelen dat ze deel uitmaken van een groter geheel. Dat bijvoorbeeld bepaalde talenten, karaktertrekken of kwetsbaarheden 'in de familie' zitten.
5. Je wil een tijdsbeeld schetsen, bijvoorbeeld van de Tweede Wereldoorlog, de wederopbouw nadien of de woelige jaren zestig. Met het vastleggen van jouw levensverhaal blijft dit ook voor volgende generaties voortleven.
6. Je vertelt graag, dus waarom niet over jezelf vertellen?
7. Wie ouder is, kan soms het gevoel hebben geleefd te worden. Door terug te blikken op het leven, ervaren mensen vaak dat ze zelf de touwtjes in handen hadden en trots mogen zijn op wat ze verwezenlijkten. Daardoor stijgt de eigenwaarde en voelen ze zich gelukkiger. Ook angstgevoelens kunnen verminderen, zo blijkt uit onderzoek.
8. Het opnieuw beleven van vroegere ervaringen, laat je gebeurtenissen in een nieuw daglicht zien. Dat bleek uit recent wetenschappelijk onderzoek van KU Leuven over narratieve zorg bij ouderen, waarbij op twaalf huisbezoeken zeven thema’s werden besproken. Ze bleken het eveneens te appreciëren hun levensverhaal te kunnen vertellen. Ze waardeerden het vooral dat zijzelf centraal stonden en een stem kregen.
1. Je maakt een (tussen)balans op van je leven. Daardoor zie je soms rode draden die je anders niet of moeilijker zou zien. Daarbij kan je levensverhaal vertellen je helpen een ingrijpende gebeurtenis te verwerken of een bepaalde periode af te sluiten.
2. Je wil je (achter)(klein)kinderen vertellen wat je allemaal meemaakte en waarom je bepaalde keuzes maakte. Misschien wil je hen bepaalde levenslessen en inzichten meegeven?
3. Je hebt een bijzonder leven gehad en wil daar graag anderen deelgenoot van maken.
4. Je wil je familiegeschiedenis vastleggen om te voorkomen dat deze kennis straks verloren gaat. Voor je nageslacht is het bijzonder om te weten en voelen dat ze deel uitmaken van een groter geheel. Dat bijvoorbeeld bepaalde talenten, karaktertrekken of kwetsbaarheden 'in de familie' zitten.
5. Je wil een tijdsbeeld schetsen, bijvoorbeeld van de Tweede Wereldoorlog, de wederopbouw nadien of de woelige jaren zestig. Met het vastleggen van jouw levensverhaal blijft dit ook voor volgende generaties voortleven.
6. Je vertelt graag, dus waarom niet over jezelf vertellen?
7. Wie ouder is, kan soms het gevoel hebben geleefd te worden. Door terug te blikken op het leven, ervaren mensen vaak dat ze zelf de touwtjes in handen hadden en trots mogen zijn op wat ze verwezenlijkten. Daardoor stijgt de eigenwaarde en voelen ze zich gelukkiger. Ook angstgevoelens kunnen verminderen, zo blijkt uit onderzoek.
8. Het opnieuw beleven van vroegere ervaringen, laat je gebeurtenissen in een nieuw daglicht zien. Dat bleek uit recent wetenschappelijk onderzoek van KU Leuven over narratieve zorg bij ouderen, waarbij op twaalf huisbezoeken zeven thema’s werden besproken. Ze bleken het eveneens te appreciëren hun levensverhaal te kunnen vertellen. Ze waardeerden het vooral dat zijzelf centraal stonden en een stem kregen.
Goed om te weten
- Onderzoek in de jaren zeventig wees uit dat mensen in een terminale fase vaak gebeurtenissen in de context van hun leven willen plaatsen om rustig te kunnen sterven. „Het is goed geweest, wat er ook gebeurd is.” Dat ging in tegen de toen heersende opvatting dat mensen in een palliatieve context beter niet te veel meer terugdenken aan vroeger.
- "Had ik maar contact gehouden met mijn vrienden" is een van de vijf uitspraken die een verpleger van terminale patiënten altijd maar opnieuw hoorde. De waarde van goede vrienden wordt op latere leeftijd pas vaak goed beseft. Velen verloren hun vrienden uit het oog en kregen daar diepe spijt over. Je levensverhaal laten optekenen helpt je te herinneren wie je goede vrienden op een bepaald moment in je leven waren. Misschien wil je het wel nog bijleggen met iemand? Een vergeten vriendschap weer opnemen?